ഏകാന്തമായൊരെ,ന്നാത്മാവിന്‍ രോദനം
കാരുണ്യനാഥാ നീ കേള്‍ക്കുകില്ലേ
ശോകാന്തമായൊരെന്‍ ജീവിത വീഥിയിൽ
കാരുണ്യ വർഷം ചൊരിയുകില്ലേ
ഓര്‍മ്മയില്‍ പൂത്തൊരു സൗഗന്ധികങ്ങളേ
വാടാതിരിക്കുക നിങ്ങളെന്നും
ഓമല്‍ക്കിനാക്കളെ താലോലിച്ചീടുവാന്‍
അനുവാദ,മേകില്ലെൻ ദുർവിധികൾ
കാല,മാമോദത്താലേറ്റം കനിഞ്ഞേകി
തന്നേച്ചു പോയൊരാ പുണ്യതീര്‍ത്ഥം
ക്രൂരമീ ലോകമാ കാരുണ്യ തീര്‍ത്ഥത്തെ
തട്ടിത്തെറിപ്പിച്ചു ദൂരെയെങ്ങോ
കൂരിരുള്‍ മൂടിയോ,രേകാന്ത ശയ്യയില്‍
വിസ്മൃതിയാലെ ഞാന്‍ മൂടിടുമ്പോള്‍
ഓര്‍ത്തിടൊരു,മാത്രയെങ്കിലുമീ മുഖം
കാണാതെ പോകല്ലെയീ,നോവുകള്‍
സ്നേഹ,മമൃതാണ് ജീവന്റെ താളവും
അല്ലെങ്കില്‍,ജീവിതം അര്‍ത്ഥശൂന്യം
എങ്കിലും കിട്ടാക്കനിയാണീ മൈത്രകം
എന്നാലും തേടി നാമോടിടുന്നു
ജ്ഞാനസ്വരൂപനേ...മണ്ണിലീ ജീവിതം
ശാശ്വതമല്ലല്ലോ, വ്യര്‍ത്ഥമല്ലോ
എല്ലാം തികഞ്ഞെങ്കില്‍ ശൂന്യമീ ജീവിതം
ആ സത്യമറിയുന്നു ആദരാൽ ഞാൻ
വേർതിരിക്കാ,നെനിക്കാവുന്നില്ലെൻ നാഥാ
സത്യാസത്യങ്ങളീ,യിരുട്ടിൽ
നേരിന്റെ നേർവഴി എന്മുന്നിലെന്നും നീ
കാണിച്ചീടണമെൻ വിശ്വനാഥാ ...
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ
പ്രചോദനത്തിനായി എന്തെങ്കിലും രണ്ടു വാക്ക് പറയണേ...